Hinduizm należy do głównych religii świata. Na całym świecie około 13,3% wyznawców stanowią hinduiści. Najwięcej osób wyznających hinduizm jest na kontynencie azjatyckim 830,5 mln osób, z czego około 640 mln osób zamieszkuje w Indiach. Oprócz Indii hinduizm należy, do głównych religii w Pakistanie, Sri Lance, Bali, Mayanmar a także w niektórych krajach Ameryki Południowej. Religia ta miała początek około

V w p.n.e., w starożytnych Indiach, one uznawane są za kolebkę hinduizmu. Jest to religia mówiąca o tym,

że los człowieka i jego przeznaczenie są uzależnione od całego wszechświata, są z nim z nim ściśle związane. Człowiek rodząc się na ziemi, odbywa wędrówkę dusz, reinkarnację, przechodzi na ziemi jedno z kolejnych wcieleń. Reinkarnacja związana jest z panującym w Indiach podziałem na kasty, czyli grupy społeczne.

W Indiach uważa się, że tylko przez reinkarnacje, kolejne wcielenia można awansować społecznie i przejść do wyższej kasty. Uważa się również, że właściwe wypełnianie swoich obowiązków i zadań w życiu może ten proces przyśpieszyć. Śmierć w hinduizmie jest więc traktowana jako przejście w kolejny stan, nie jest ona powodem do smutku ale do radości. Proces reinkarnacji nie trwa w nieskończoność. Głównym dążeniem hinduizmu jest osiągniecie tzw. moksze, wtedy zostaje zakończony cykl narodzin. Stan ten mogą jedynie osiągnąć tzw. bramini - płci męskiej, są oni uznawani za najdoskonalszą postać reinkarnacji. Etap ten można osiągnąć trzema sposobami: poprzez karmę - czyli drogę uczynków, dżnianę - drogę poznania, bhaktię - drogę oddania. Najważniejszą pozycję w hinduizmie zajmują bogowie: Brahma, Siwa, Wisznu a główne księgi hinduizmu to: Makabharata, Ramajana a także opowieści anonimowych autorów z wątkami pochodzącym

z eposów tak zwane purany. W hinduizmie wyróżnia się dwa główne kierunki: - wisznuizm, znamię, symbolem są trzy pionowe kreski: środkowa w kolorze czarnym lub czerwonym a zewnętrzne w kolorze białym - siwazn, znamię, symbolem są trze białe, poziome kreski.

Dzieje religii
W dziejach hinduizmu i na przestrzeni wieków, w których się kształtowała wyróżnić można klika etapów jej rozwoju. Każdy z etapów charakteryzował się innym rodzajami postępowania, w dążeniu do zbawienia. Jedną z podstawowych zasad w hinduizmie jest zasada, przechodzenia do kolejnych etapów wcielenia, jednak poprzednia faza nie ginie całkowicie tylko zostaje całkowicie wtopiona w nowy etap. Wszystkie te fazy są ze sobą ściśle połączone przez kapłanów braminów, którzy dbają o pierwotną tradycje

i świadomość religijno - kulturową wyznawców hinduizmu. Pielęgnowanie wśród hinduistów tradycji i wierzeń sprawiało że były one tylko pod ich wpływami. Okres między II tysiącleciem a początkowym okresem

I tysiąclecia to etap wedyjskiego rytuału w hinduizmie, okres ten nosi nazwę wedyzmu. Wedyzm należy do najstarszych wyznań religii indyjskiej z której kształtował się hinduizmu. Charakteryzował się on tym, że nie przedstawiano w nim wizerunków bóstw, nie było również świątyń. Wyznawcy wedyzmu, oddawali cześć bóstwom głównie poprzez składanie ofiar, najczęściej były to krowy, byki, barany, konie a także mleko. Składanie były pod gołym niebem. Ofiary składano jako podziękowanie, lub jako ofiarę błagalną. Wedyzm dał początek braminizmowi. Nazwa ta wzięła się od słowa brahman oznaczającego świętą wiedzę, niezwykłą siłę jaka tkwi w formule. Braminizm i jego początek wiąże się ściśle z tekstami tzw. brahmanami powstałymi około XVII w p.n.e. Braminizm zapoczątkował podział na stany społeczne, kult głoszący wędrówkę dusz a także wiarę

w zbawienie i prawo karmana


Święte księgi hinduizmu
Do głównych ksiąg hinduizmu zaliczane są teksty słyszane zwane śruti oraz teksty pamiętne zwane smryti. Teksty słyszane - śruti, według hinduistów zostały usłyszane przez świętych mędrców zwanych - ryszich, a pochodziły od najważniejszych bóstw. Uznane są za najważniejszą wiedzę objawioną, zwane również wieczna prawdą. Tekst pamiętne - smryti, należą do tekstów przekazywanych z pokolenia na pokolenie.

Do tekstów słyszanych należą w głównej mierze Wedy, ich powstanie określa się na około 1500 - 800 rok p.n.e. Ze względu na swój specyficzny język i styl dla przeciętnych wyznawców hinduizmu są one raczej trudno zrozumiale, przeznaczone przede wszystkim dla braminów, którzy czytają je i według nich głoszą swoje nauki. Hinduiści zawdzięczają Wedy głównie ryszim, którzy po przybyciu na ziemie, odbiciu swojej misji, zamieniali się w gwiazdy. Wierzy się ze ryszi tekst Wedy słyszeli od Brahmy, który jest stworzycielem świata, ich zadaniem było przekazanie tekstów bez żadnych zmian.


Doktryna hinduizmu
Ze względu na liczne odmiany hinduizmu, bardzo trudno wyróżnić jedną główną doktrynę. Dlatego istnieje wiele elementów i czynników które, dominują w całym hinduizmie. Do tych elementów zalicza się Wedy, a także podział na stany społeczne, doktrynę mówiącą o czterech etapach życia, reinkarnacji, prawdę

o trzech rodzajach wyzwolenia. Wspólnymi elementami we wszystkich odmianach jest również kult bóstw oraz kult domowy. Ważne znaczenie dla wyznawców hinduizmu na drahma, jest ot zbiór praw i obowiązków, odnoszących się do moralności i zwyczajów religijnych, stosowanie ich oraz kierowanie się nim prowadzi do zbawienia. Dla hinduistów dharma jest zbiorem zasad według których powinien przebiegać sposób myślenia

i życia. Każdy stan społeczny i wiek ma swoje zasady i reguły - ten rodzaj dharmy nazywany jest warnaaśrama, jest to połączenie dharmy obowiązującej w danym stanie społecznym - warna, oraz dharmy związanej

z kolejnymi stadiami życia - aśrama. Zasady dharmy i wpływ ich na życie społeczne powoduje, że hinduizm jest uważany za religię narodową, co oznacza, że nie można się na nią nawrócić, gdyż przynależność do niej jest warunkowana przez miejsce i czas urodzenia.


Bogowie w hinduizmie
Hinduizm należy do religii w której wierzy się w wielu bogów. Na przestrzeni wieków zmieniał się panteon bóstw w hinduizmie. Przejawem zmieniających się kultów jest dziś to ze w wielu prowincjonalnych obszarach wyznaje się kult innych bóstw niż w obszarach miejskich, gdzie hindusi stali się monoteistami

i wyznają głównie kult najwyższego bóstwa - Brahmana Absolut, znajduje się on najwyżej w hierarchii bóstw hinduizmu. Do bóstw których kult obowiązuje we wszystkich odmianach hinduizmu należą: Brahma, Wisznu

i Siwa. Łączy się ich często w triadę zwaną trimurti. Brahma uznawany jest za stworzyciela świata i jego okresów czyli - kalp, Wisznu uznawany jest za konserwatora świata a Siwa, należy do bóstw które, powodują zagładę każdej kalpy. Brahma jest przedstawiany w hinduizmie jako mężczyzna z brodą z czterema głowami

i ramionami. Wisznu jest natomiast przedstawiany jako młody mężczyzna w świecącym diademie, najczęściej ukazuje się go na mitycznym ptaku zwanym Garudzie. Jest uważany za boga dobrego i życzliwego ludziom. Siwa jest bogiem, w przedstawianym jako symbol ascetyzmu a jednocześnie jest symbolem płodności. Jest więc bogiem mającym bardzo sprzeczne i złożone cechy. Sprawuje opiekę nad medytacjami i jaginami, jest również patronem płodności i sił rozrodczych. Symbolem siły rozrodczej jest fallus zwany też linga.

W hinduizmie bardzo ważną role odgrywają bogowie, będący patronami stron świata. Należą do nich: Indra, Agni, Jama, Waruna. W hinduizmie ważną rolę pełnią bóstwa w postaci zwierzęcej, Nandin, Garuda, Hanuman, Genesia. Czczenie bóstw należy jest w głównej mierze sprawowane przez braminów, należny hołd oddają im również zwyczajni wyznawcy, w gronie rodzinnym lub w samotności. W świątyniach i w domach znajdują się kapliczki i ołtarze ku czci bóstw a także obrazy przedstawiające historie z mitologii.

Trzy odmiany hinduizmu
Obecnie w hinduizmie wyróżnia się trzy główne odmiany: wisznuici, śiwaci i siaktowie. Hinduska rodzina wyznaje daną odmianę zgodnie z przekazywaną z pokolenia na pokolenie tradycją. Poszczególne odmiany różnią się między sobą, obiektem kultu a także przekonaniami co do sensu wiary, różnymi sposobami osiągania zbawienia. W Indiach śiwaizm jest wyznawany głównie w Kaszmirze i Tamilnadzie. Siaktyzm natomiast dominuje w Bengalu i Asamie.

Źródło